به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، مؤسساتی که توسط کلیسا ساخته شد تا ناظر بر احوالات نی باشد که جامعه آن‌ها را دور انداخته است، راهبه‌ها بر اداره‌ی این مؤسسات اشراف داشتند، بی شک در ابتدای امر با شعار مهربانی این مؤسسات را راه انداختند تا روح مدارا و گذشت را به طور ویژه در جامعه برانگیزند.

اما کاملاً برعکس چنین رویکردی عمل کردند و خشونت و زورگویی را پیش گرفتند، تا جایی که کار به قتل و کشتار رسید و لکه‌ی ننگی بر پیکره تاریخ به جای گذاشت، این گزارش درباره «لباس شویی‌های مگدالین» در ایرلند است.

در اواسط قرن هجدهم، کلیسا‌های مختلف در سراسر جهان شروع به ساخت یتیمخانه کردند، به موازات آن مؤسسات دیگری هم برای پناه دادن به نی که خانواده هایشان آن‌ها را رها کرده بودند اختصاص داده شد.

در همین راستا «لباسشویی‌ها»‌یی را در کشور‌های مسیحی راه اندازی کردند، این لباس‌شویی‌ها برای آن دسته از ن هم پناهگاه بودند و هم محلی برای کار کردن. اسم آن را لباسشویی‌های مگدالین «مجدلیه» گذاشتند. این اسم در کشور‌های مختلفی وجود داشت، اما لباسشویی‌های مجدلیه ایرلند پر از خشونت و وحشیگری بود.

در سال ۱۷۶۶ میلادی، لباسشویی،‌های مجدلیه به عنوان پناهگاهی برای نی که خانواده‌هایشان رهایشان کرده بود افتتاح شد، در ابتدای کار مؤسسه‌ی خیریه‌ای بود که خانم اربلا دَنِیلا برای پناه دادن به برخی ن  اختصاص داده بود، اما بعد از مدتی تحت نظارت کلیسای کاتولیک در آمد و راهبه‌ها به نظارت مستقیم بر آن پرداختند، به تدریج این لباسشویی‌ها که با هدف مهربانی ساخته شده بودند به زندانی شبانه‌روزی تبدیل گردیدند، که هیچ کاری نمی‌شد در آنجا انجام داد، حتی ن نمی‌توانستند در آنجا با یکدیگر حرف بزنند، راهی برای فرار کردن هم نبود. در حالیکه ن در حال رنج کشیدن و تحمل شرایط سخت بودند، کلیسا به اسم آن‌ها پول جمع می‌کرد، در یک اطلاعیه که تاریخ آن به سال ۱۸۳۸ میلادی بازمی گردد، کلیسا برای «تعداد بی شماری از ن بدبخت درخواست کمک کرد.